De derde en laatste dag zit erop. In de morgen waren en een aantal leden van het team van het restaurant aanwezig om de training te volgen. Dat er verbeterpunten zijn, kan natuurlijk niet anders. De hygiene is een belangrijk onderdeel dat we bespraken in het restaurant. Verder serveerden we allerlei dingen als oefening. Ook het uitserveren, werken met serveerbestek, ontvangen, placeren en verkooptechnieken zijn belangrijk en werden getraind. Het was heerlijk om ze bezit te zien.
Na deze training was het bezoek aan Wouter Plomp, de Nederlandse ambassadeur in Pakistan, aan de beurt. Dat werd een hele toch door de beveiligde compound van alle ambassades. We passeerden die van de Verenigde Staten en kwamen uiteindelijk terecht in een oase van groene tuinen, mooi bloemen en…iemand die in het Nederlands me begroette. We spraken over mijn missie en over de aanstaande PUM missies die aanstaande zijn. De ambassadeur was natuurlijk blij dat er hulp wordt geboden in deze vorm. Ook vroeg hij aandacht voor de situatie in het noorden. Daar komt steeds meer toerisme maar de environment is zeker nog niet op orde. Daar moet ook aandacht aan besteed worden. De heer Plomp was zeer geïnteresseerd in de projecten en wisselde zijn gedachten met die van ons ruim uit. Met name het aantal vrouwen dat in de Hospitality werkt moet omhoog. Daar vroeg hij speciale aandacht voor.
Bij terugkeer hebben we de spijker op zijn kop geslagen. De zaal was vol en de deelnemers wilden graag gekroond worden met een certificaat. Iedereen was er en een voor een reikte ik ze uit met een kort woordje gerelateerd aan de functie die men bekleed.
Na afloop een bordesfoto en daarna in de relax mode want de volgende morgen stond de vlucht om 6 uur op het programma. We aten op het dak een heerlijk Pakistaans buffet en spraken over allerlei zaken mbt de Hospitality in het land. Vroeg in bed en 3.15 op.
om 3.14 werd ik gewekt door Tamseela. De vlucht is gecanceld. Vanwege, maar dat weet ik nu pas. Aarddruk, earthpressure. Dat geeft bij kleine vliegtuigen veel turbulentie waardoor veel van die vluchten niet doorgaan. Dan maar met de auto. Ik checkte de app van buitenlandse zaken en daar was toch iets in veranderd. De ambassadeur had me er al op gewezen. Met een auto is niet toegestaan ivm de veiligheid. De keuze was voor mij heel makkelijk maar voor de deelnemende hoteleigenaren toch wat lastiger. Ik heb het aanbod diverse keren afgeslagen en gevraagd om alleen per vliegtuig naar de noordelijke regio’s te kunnen gaan. Ik stapte weer in bed en sliep uit tot 8.30.
De vlucht was nog niet mogelijk naar Hunza. Er was hoop op Skardu. Daar vliegen ze met Boeings en deze worden vrijwel nooit gecanceld. ik ging natuurlijk akkoord en er werd een vlucht geboekt. De volgende morgen om 8.00 uur. Zover ben ik nu. Wachtend op Pakistan Airlines.
Ik geniet nog een beetje na van de trip naar Murree. Een 2400 meter hoge berg waarop een grote winkelstraat ligt. De weg daar naartoe was zeer bochtig en soms adembenemend. Ook omdat de chauffeur lekker inhaalde en daar toeter en halsbrekende toeren voor moest maken. Toch heeft het zeker onder controle. Toen we heen en weer waren gelopen vertrokken we naar een schitterend resort waar we een IFTAR zouden eten. Daar aangekomen had de manager geen tijd. We mochten uitrusten in een suite. Daar hebben we ook gegeten. ps: ik wist niet dat er in elke kamer een pijl staat op het plafond om aan te geven welke richting er moet worden gebeden.
Na ons eten vertrokken we naar Sjangria een groot resort nog hoger in de bergen. Het was inmiddels pikkedonker. Daar ontmoette ik twee enthousiaste net afgestudeerde mannen die allerlei plannen hebben en vroegen over WP daar iets mee kon. Ook de eigenaar vertelde zijn verhaal. Ook hij wilde trainingen van WP.
om 23.00 uur waren we terug op de basis. ik dook in bed en sliep heerlijk tot de wekker om 5.15 ging. Zoals ik al eerder schreef zit ik nu in de vertrekhal voor een binnenlandse vlucht naar Skardu. Daar starten vandaag de trainingen. We verliezen nu 2 dagen. Dat is niet anders. We gaan zien wat de dag verder gaat brengen.
Bye Bram